شعر دیری ست که از روی دل آرای تو دوریم از ابتهاج (ه الف سایه)

 دیری ست که از روی دل آرای تو دوریم

 محتاج بیان نیست که مشتاق حضوریم

 تاریک و تهی پشت و پس اینه ماندیم 

 هر چند که همسایه ی آن چشمه ی نوریم

 

 خورشید کجا تابد از این دامگه مرگ 

باطل به امید سحری زین شب گوریم

 زین قصه ی پر غصه عجب نیست شکستن

هر چند که با حوصله ی سنگ صبوریم

 گنجی ست غم عشق که در زیر سرماست 

 زاری مکن ای دوست اگر بی زر و زوریم

 با همت والا که برد منت فردوس ؟

از حور چه گویی که نه از اهل قصوریم

 او پیل دمانی ست که پروای کسش نیست 

 ماییم که در پای وی افتاده چو موریم

 آن روشن گویا به دل سوخته ی ماست 

 ای سایه ! چرا در طلب آتش طوریم

- ه الف سایه

| برای مطالعه دیگر شعرها از این شاعر کلیک کنید |